পণ্ডিত জৱাহৰলাল নেহৰুৱে সিন্ধু জল চুক্তি স্বাক্ষৰ কৰাটোৱে ভাৰতৰ ইতিহাসৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ ভুল… কিয় এইদৰে ক’লে মুখ্যমন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই?

সামাজিক মাধ্যমত মুখ্যমন্ত্ৰীৰ এটা পোষ্টকলৈ চলিছে চৰ্চা

পহলগাম আক্ৰমণৰ পিছত ভাৰত আৰু পাকিস্তানৰ মাজত উত্তেজনা সৃষ্টি হৈছে। ইতিমধ্যে কাশ্মীৰক লৈ ভাৰত আৰু পাকিস্তানৰ মাজত বহু যুদ্ধ সংঘটিত হৈছে। প্ৰতিবাৰেই যুদ্ধত পাকিস্তানে পৰাজয়ৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হয়।

কিন্তু এইবাৰ পহলগামত সংঘটিত সন্ত্ৰাসবাদী আক্ৰমণৰ পিছতে ভাৰতে কঠোৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছে। ভাৰতে প্ৰথমে সিন্ধু জল চুক্তিৰ ওপৰত বাধ্য়-বাধকতা কৰিছে। ভৱিষ্যতেও যদি পাকিস্তানৰ সৈতে সম্পৰ্ক উন্নত নহয়, তেন্তে পানীৰ প্ৰতিটো টোপালৰ বাবে হাহাকাৰ কৰিবলগীয়া হ’ব পাৰে।

ইয়াৰ মাজতে সিন্ধু জল চুক্তি সন্দৰ্ভত সামাজিক মাধ্যমত পোষ্ট কৰিছে অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই। এই চুক্তিত স্বাক্ষৰ কৰাক লৈ পণ্ডিত জৱাহৰলাল নেহৰুক কৰিছে দোষাৰোপ। মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে লিখিছে, ভাৰতৰ প্ৰাকৃতিক উচ্চ নদীৰ সুবিধা থকাৰ পিছতো তেতিয়াৰ আমেৰিকান প্ৰশাসন আৰু বিশ্ব বেংকৰ অপৰিসীম হেঁচাত নেহৰুৱে সিন্ধু অৱবাহিকাৰ ৮০% পানী পাকিস্তানক গতাই দিলে — শক্তিশালী সিন্ধু, ঝেলুম আৰু চেনাব নদীৰ ওপৰত সম্পূৰ্ণ নিয়ন্ত্ৰণ উপহাৰ দি, আনহাতে ভাৰতক সৰু পূব নদী (ৰবি, বিয়াছ, ছাটলেজ)ত সীমাবদ্ধ কৰি ৰাখিলে। পাকিস্তানে বছৰি ১৩৫ মিলিয়ন একৰ-ফুট (MAF) পানী লাভ কৰিছিল, আনহাতে ভাৰতত মাত্ৰ ৩৩ এম এ এফহে বাকী আছিল। ইয়াতকৈও বেয়া কথাটো হ’ল, পশ্চিম নদীসমূহৰ ওপৰত ভাৰতৰ অধিকাৰ অৰ্থপূৰ্ণ সংৰক্ষণ অবিহনে সৰু সৰু জলসিঞ্চন আৰু নদীৰ চলাচল জল প্ৰকল্পত সীমাবদ্ধ আছিল। যাৰ ফলত পঞ্জাৱ, হাৰিয়ানা, আৰু জম্মু-কাশ্মীৰৰ পানীৰ প্ৰয়োজনীয়তা স্থায়ীভাৱে আপোচ কৰা হৈছিল। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় অনুমোদনৰ প্ৰতি নেহৰুৰ ভুল সিদ্ধান্তই ভাৰতৰ দীৰ্ঘম্যাদী জাতীয় স্বাৰ্থৰ মূল্যত আহিছিল, যাৰ ফলত ভাৰতৰ নিজৰ ভূমিত কৌশলগত আৰু কৃষি শক্তি দুৰ্বল হৈ পৰিছিল।

সিন্ধু জল চুক্তি কি?

সিন্ধু জল সন্ধি বা সিন্ধু জল চুক্তি (IWT) হৈছে ভাৰত আৰু পাকিস্তানৰ মাজত হোৱা এক জল বিতৰণ চুক্তি, যিখন বিশ্ব বেংকে ব্যৱস্থা আৰু আলোচনা কৰি সিন্ধু নদী আৰু ইয়াৰ উপনৈসমূহত উপলভ্য পানী ব্যৱহাৰ কৰে। ১৯৬০ চনৰ ১৯ ​​ছেপ্টেম্বৰত কৰাচীত তেতিয়াৰ ভাৰতৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী জৱাহৰলাল নেহৰু আৰু তেতিয়াৰ পাকিস্তানৰ ৰাষ্ট্ৰপতি আৰু ফিল্ড মাৰ্শ্বাল আয়ুব খানে ইয়াক স্বাক্ষৰ কৰে। ২০২৫ চনৰ ২৩ এপ্ৰিলত ভাৰতৰ বৈদেশিক সচিবে ২০২৫ চনৰ বৈছাৰন উপত্যকাৰ সন্ত্ৰাসবাদী আক্ৰমণৰ পিছত পাকিস্তানৰ সৈতে হোৱা সিন্ধু জল সন্ধি স্থগিত ৰখাৰ কথা ঘোষণা কৰে।

এই সন্ধিত ভাৰতত অৱস্থিত তিনিখন “পূব নদী” (বিয়াছ, ৰবি আৰু ছাটলেজ)ৰ পানীৰ ওপৰত থকা নিয়ন্ত্ৰণ ভাৰতক দিয়া হৈছে যাৰ ভাৰতলৈ গড় বাৰ্ষিক প্ৰবাহ ৪১ বিলিয়ন মিটাৰ কুইণ্টল, আনহাতে ভাৰতত অৱস্থিত তিনিখন “পশ্চিম নদী” (সিন্ধু, চেনাব আৰু ঝেলুম)ৰ পানীৰ ওপৰত থকা নিয়ন্ত্ৰণ পাকিস্তানক দিয়া হৈছে যাৰ পাকিস্তানলৈ গড় বাৰ্ষিক প্ৰবাহ ৯৯ বিলিয়ন মিটাৰ কুইণ্টল। ভাৰতত অৱস্থিত সিন্ধু নদী ব্যৱস্থাই কঢ়িয়াই নিয়া মুঠ পানীৰ প্ৰায় ৩০% ভাৰতে পাইছিল আৰু বাকী ৭০% পাকিস্তানে পাইছিল। এই সন্ধিৰ জৰিয়তে ভাৰতে পশ্চিম নদীৰ পানী সীমিত জলসিঞ্চনৰ ব্যৱহাৰ আৰু সীমাহীন অব্যৱহাৰ যেনে-বিদ্যুৎ উৎপাদন, নৌ পৰিবহণ, সম্পত্তিৰ ভাসমান, মীন পালন আদিৰ বাবে অনুমতি দিয়ে। ইয়াত পশ্চিম নদীৰ ওপৰত নিৰ্মাণ প্ৰকল্পৰ ক্ষেত্ৰত ভাৰতৰ বাবে বিশদ নিয়ম নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে। সন্ধিৰ প্ৰস্তাৱনাত সদিচ্ছা, বন্ধুত্ব আৰু সহযোগিতাৰ মনোভাৱেৰে নদীৰ সিন্ধু ব্যৱস্থাৰ পৰা পানীৰ অনুকূল ব্যৱহাৰৰ বাবে প্ৰতিখন দেশৰ অধিকাৰ আৰু বাধ্যবাধকতাক স্বীকৃতি দিয়া হৈছে। যদিও এই সন্ধিখন দুয়োখন দেশৰ নিৰাপত্তা দিশৰ সৈতে কোনো কাৰণতে জড়িত নহয়, পাকিস্তান পূব আৰু পশ্চিম উভয় নদীৰ তলৰ ফালে থকা ৰাষ্ট্ৰ হোৱাৰ বাবে ভাৰতে বিশেষকৈ যুদ্ধৰ দৰে পৰিস্থিতিৰ সময়ত পাকিস্তানত বানপানী বা খৰাং পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে বুলি আশংকা কৰে।

১৯৪৭–১৯৪৮ চনৰ ভাৰত-পাকিস্তানী যুদ্ধৰ সময়ত ১৯৪৮ চনত নদী ব্যৱস্থাৰ ওপৰত জল অধিকাৰৰ কেন্দ্ৰবিন্দু আছিল ভাৰত-পাকিস্তানী জলবিবাদ। ১৯৬০ চনত এই সন্ধি অনুমোদনৰ পিছৰে পৰা ভাৰত আৰু পাকিস্তানে কেইবাটাও সামৰিক সংঘাতত লিপ্ত হোৱাৰ পিছতো কোনো ধৰণৰ জলযুদ্ধত লিপ্ত হোৱা নাই। সন্ধিৰ কাঠামোৰ ভিতৰত প্ৰদান কৰা আইনী পদ্ধতিৰ জৰিয়তে বেছিভাগ মতানৈক্য আৰু বিবাদ নিষ্পত্তি কৰা হৈছে।