আনক সহায়ৰ বিনিময়ত ধন্যবাদ আশা কৰে নেকি? যদি মানসিক সুখ বিচাৰে তেন্তে সলনি কৰক আপোনাৰ এই অভ্যাস

প্ৰতীকী ছবি

আমাৰ বহুতেই আনক সহায় কৰাৰ পিছত প্ৰশংসা আশা কৰে । সেই আশা পূৰণ নহ’লে আমি দুখ পাওঁ, খং উঠে বা অনুশোচনা অনুভৱ কৰো । কিন্তু সহায়ৰ আঁৰত যেতিয়া কোনো উদ্দেশ্য লুকাই থাকে তেতিয়া সঁচাকৈয়ে সেয়া সহায় বুলি ক’ব পাৰি নে ?

এই লেখাটোত আমি আপোনালোকক জনাব খুজিছোঁ যে যদি আপুনি আনক সহায় কৰাৰ সময়ত আনৰ পৰা প্ৰশংসা আৰু আন কোনো আশা কৰে, তেন্তে ই কেনেকৈ আপোনাৰ সুখৰ পথত আটাইতকৈ ডাঙৰ বাধা হৈ পৰিব পাৰে । এই চিন্তাধাৰা সলনি কৰি আপুনি কেনেকৈ জীৱনত অধিক সন্তুষ্টি লাভ কৰিব পাৰে (The Joy of Giving) জানো আহক ।

আনক সহায় কৰাটো মানুহৰ মনত নিহিত হৈ থকা অন্যতম সুন্দৰ অনুভৱ বুলি গণ্য কৰা হয় । এইটো কেৱল আনৰ বাবেই নহয়, নিজৰ আত্মসন্মান আৰু আত্মসন্তুষ্টিৰ বাবেও অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ সহায় কৰা গুণটো । কোনো চৰ্ত নোহোৱাকৈ কাৰোবাক সহায় কৰিলে ইয়াৰ প্ৰভাৱ হৃদয় আৰু মনৰ ওপৰত স্পষ্টকৈ দেখা যায় । ই আপোনাক আভ্যন্তৰীণ শান্তি দিয়ে, নিজকে গৌৰৱ অনুভৱ কৰায় আৰু লগতে আপোনাৰ মনটোক সুখী কৰি ৰাখে । কিন্তু এই শান্তি হেৰাই যায় যেতিয়া আমি সহায়ক লেনদেনলৈ ৰূপান্তৰিত কৰোঁ – অৰ্থাৎ “মই আপোনাৰ বাবে এই কামটো কৰিলোঁ, এতিয়া আপুনিও মোৰ বাবে কিবা এটা কৰা উচিত ।” এই ধৰণৰ চিন্তাই কিন্তু মনলৈ কেতিয়াবা অশান্তিহে আনে ।

যেতিয়া আপুনি প্ৰশংসা, ধন্যবাদ বা প্ৰতিদানৰ আশাত সহায় কৰে, তেতিয়া আপুনি আন এজনৰ আচৰণক নিজৰ সুখৰ কেন্দ্ৰবিন্দু কৰি লয় । এবাৰ ভাবকচোন – আপুনি তেওঁক সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে সহায় কৰিছিল, কিন্তু তেওঁ সেই সহায়ৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা দেখুওৱা নাছিল । আপুনি সময়, ধন বা কষ্ট বিনিয়োগ কৰিলে, কিন্তু আনজনে পাহৰি গ’ল । ই আপোনাক কেনে অনুভৱ কৰায়? দুখ হয়, কাৰণ আপুনি ধন্যবাদৰ আশাত সহায় কৰিছিল, আৰু কোনো নিঃস্বাৰ্থ উদ্দেশ্যেৰে নহয় ।

কথাবোৰ একেবাৰেই তেনেকুৱা নহয়! হয়, সকলোৱে সন্মান আৰু প্ৰশংসাৰ যোগ্য । কিন্তু ইয়াক আশা কৰাটোৱে আপোনাক আঘাতহে দিয়ে । সহায় কৰাটো আপোনাৰ কাম, আৰু ইয়াৰ শলাগ লোৱাটো আনজনৰ কাম । যদি তেওঁ নকৰে তেন্তে সেয়া তেওঁৰ চিন্তাৰ অভাৱ, আপোনাৰ অনুভৱৰ নহয় ।

প্ৰশংসা শুনাৰ এই অভ্যাসটো কেনেকৈ এৰিব?

• সহায়ক পূজা বুলি গণ্য কৰক, চুক্তি নহয়: মন্দিৰত দান দিওঁতে যেনেকৈ ৰচিদ নিবিচাৰে, ঠিক তেনেদৰে সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে সহায় কৰক ।
• ‘‘কৰিবলৈ আৰু পাহৰিবলৈ’’ শিকক: সহায় কৰাৰ অভিলেখ নাৰাখিব । ইয়াৰ ফলত আপোনাৰ মনটো সুখী হৈ থাকিব ।
  নিজকে সুধিব – ‘‘মই কিয় এনে কৰি আছো?’’ যদি উত্তৰটো হয় ‘‘কাৰণ মোৰ ভাল লাগে’’ তেন্তে আপুনি সঠিক পথত আগবাঢ়িছে ।
• সৰু সৰু প্ৰশংসাৰে সুখী হ’বলৈ শিকক: কেতিয়াবা কাৰোবাৰ হাঁহি, চকুত কৃতজ্ঞতা বা কেৱল তেওঁৰ শান্ত মুখখন – এইবোৰেই আটাইতকৈ ডাঙৰ ধন্যবাদ ।
• আপোনাৰ অনুভৱক আনৰ মনোভাৱৰ সৈতে সংযোগ নকৰিব: মানুহে কেনে প্ৰতিক্ৰিয়া কৰে সেয়া তেওঁলোকৰ ব্যক্তিত্বৰ এটা অংশ, আপোনাৰ ভাল গুণৰ নহয় ।

এই পৰিৱৰ্তনে দীৰ্ঘম্যাদীভাৱে কি লাভ দিব ?

আশা নকৰাকৈ যেতিয়া সহায় কৰিবলৈ শিকে তেতিয়া এইবোৰ উপকাৰ লাভ কৰে:

• মনটো শান্ত হৈ থাকে
• আনৰ আচৰণৰ দ্বাৰা আপুনি কম প্ৰভাৱিত হয়
• আপোনাৰ সন্তুষ্টি আৰু আত্মবিশ্বাস বাঢ়ি যায়
• সম্পৰ্কত উত্তেজনা কম হয়
• আপুনি ভিতৰৰ পৰা সন্তুষ্ট অনুভৱ কৰে