সীতাৰ স্বয়ংবৰৰ বাবে কাকো দিয়া নাছিলে নিমন্ত্ৰণ, তেন্তে কেনেকৈ উপস্থিত হ’ল ৰজা-মহাৰজা?

ষোড়শ শতিকাত যেতিয়া গোস্বামী তুলসীদাসে শ্ৰী ৰাম চৰিত মানস ৰচনা কৰিছিল, তেতিয়া তেওঁ এই ঘটনাটো লিখি বৰ ভাল পাইছিল। একে আনন্দৰে তেওঁ মনতে এই ঘটনাৰ কথাও উল্লেখ কৰিছে। গোস্বামী তুলসীদাসে মানসত লিখিছে যে ৰজা জনক সীতা স্বয়ংবৰৰ বাবে কোনো ৰজাক নিমন্ত্ৰণ কৰা নাছিল।

শ্ৰী ৰাম চৰিত মানসৰ মতে ৰজা জনক ঘোষণা কৰিছিল যে এই পৃথিৱীৰ যিকোনো বীৰ পুৰুষে ভূমিজ সীতাক বিয়া কৰাব পৰা ক্ষমতা আছে বুলি দাবী কৰে তেওঁ এই স্বয়ংবৰত ভাগ ল’ব পাৰিব। এই ঘোষণা শুনি সকলো ৰজা নিজেই আহিল। তুলসীদাসে আন এটা প্ৰসংগত লিখিছে যে অযোধ্যাৰ স্বামী ৰজা দশৰথে নিজৰ পুত্ৰ ৰামক এই স্বয়ংবৰলৈ পঠিয়াব বিচাৰিছিল, কিন্তু তেওঁৰ সন্মুখীন হোৱা অসুবিধাটো আছিল যে ৰামৰ লগতে তেওঁৰ কনিষ্ঠ ভাতৃ লক্ষ্মণ ৰাজাৰীষি বিশ্বমিত্ৰৰ সেৱাত আছিল।

এনে পৰিস্থিতিত দশৰথে এই স্বয়ংবৰৰ পৰা নিজকে আঁতৰাই ৰাখিব লগা হৈছিল। শ্ৰী ৰাম চৰিত মানসৰ মতে তুলসীদাসে লিখিছে যে জনক এই স্বয়ংবৰৰ সাক্ষী হ’বলৈ পৃথিৱীৰ সকলো ঋষিক আমন্ত্ৰণ জনাইছিল। এই বিষয়ত মানসৰ মুখপাত্ৰ ৰাজন জীয়ে মহাৰাজ মানসৰ উদ্ধৃতি দি কৈছে যে যেতিয়া সকলো ৰজাই মহাৰাজ শিৱই ধনুখন ওপৰলৈ তুলি নিব নোৱাৰিলে, তেতিয়া মহাৰাজ জনক নিজেই এই কথা প্ৰকাশ কৰে। তেওঁ কয় যে মই ইয়ালৈ কাকো নিমন্ত্ৰণ কৰা নাই, আপোনালোক সকলোৱে গৌৰৱেৰে আহিছে আৰু ইয়ালৈ আহি আপোনালোকে অধিক অপমান পাইছে। একে প্ৰসংগত ৰজা জনক কৈছে যে যদি তেওঁ জানিলেহেঁতেন যে এই ধনুখন তুলিব পৰা কোনো সাহসী মানুহ এই পৃথিৱীত নাই।

ৰাজনজী মহাৰাজৰ মতে, জনকৰ এই বাক্যৰ ওপৰত লক্ষ্মণে উগ্ৰ ৰূপ ধাৰণ কৰি বাওঁহাতৰ সৰু আঙুলিত সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন ৰাখি বলৰ দৰে টছ কৰাৰ কথা কয়। অৱশ্যে একে সময়তে ভগৱান ৰামে ইংগিতেৰে তেওঁলোকক শান্ত হৈ থাকিবলৈ কয় আৰু তাৰ পিছত ৰাজাৰ্ষী বিশ্বমিত্ৰৰ অনুৰোধত ৰামে ধনু ভাঙি সীতাক বাছি লয়।