সকলো ধৰণৰ পূজাৰ অন্তত কিয় আৰতি কৰা হয়? জানক ইয়াৰ কাৰণ…

সনাতন ধৰ্মত পূজাৰ বিশেষ গুৰুত্ব আছে। যি দেৱতাক পূজা নকৰক কিয়, শেষত আৰতি কৰা হয়। এখন থালত চাকি-বন্তি লৈ  মূৰ্তিৰ সন্মুখত বিশেষ ধৰণে ঘূৰাব লাগে। এই আৰতিৰ অৰ্থ কি আৰু কিয় কৰা হয় জানেনে? আচলতে আৰতি শব্দটো সংস্কৃত আৰ্তিকা শব্দৰ পৰাই উদ্ভৱ হৈছে। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে ক্ষতি, দুৰ্যোগ, আপত্তি, যন্ত্ৰণা আৰু দুখ। শাস্ত্ৰত আৰতিৰ উদ্দেশ্য ঈশ্বৰৰ ওপৰত অহা বিপদ-বিপদ দূৰ কৰা বুলি কোৱা হয়।

আচলতে ঈশ্বৰৰ সন্তান ৰূপটো সদায় শাস্ত্ৰত কল্পনা হৈ আহিছে। সেইবাবে ভক্তই নিবিচাৰে যে ঈশ্বৰে কোনো ধৰণে দুখ ভোগ কৰাটো। সেইবাবেই প্ৰতিদিনে মানুহে আৰতি কৰে। গোস্বামী তুলসীদাসয়ে বিনয় পত্ৰিকাত লিখিছে যে এবাৰ ভগৱান ৰাম নিজেই ধনু-কাঁড়েৰে নিজৰ জুপুৰিটো পহৰা দি থিয় হৈছিল। সেই সময়ত তেওঁ নিজৰ সকলো বস্তু তুলি লৈ গংগাত পেলাই দিলে। তেওঁ লিখিছে যে তেওঁলোকৰ এনে কোনো বস্তু থাকিব নালাগে যিয়ে তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰক কষ্ট দিব পাৰে।

ঈশ্বৰৰ আৰতিৰ দুটা কাৰণ

আৰতিৰ দুটা কাৰণ শাস্ত্ৰত উল্লেখ কৰা হৈছে। প্ৰথম কাৰণটো হ’ল আৰতি কৰাৰ সময়ত ভগৱানৰ শৰীৰৰ প্ৰতিটো অংগ জিলিকি উঠে আৰু এই প্ৰতিমূৰ্তি দেখি ভক্তসকলে ইয়াক হৃদয়ত গ্ৰহণ কৰি সম্পূৰ্ণ সুখ লাভ কৰিব পাৰে। এই অৰ্থত আৰতিৰ বাবে নীৰজন শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। ইয়াত ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি বিশেষভাৱে প্ৰদীপৰ পোহৰেৰে আলোকিত হয়। একেদৰে দ্বিতীয় কাৰণটো হ’ল ভক্তসকলে ভগৱানৰ ফালে চাই থাকে। ইয়াৰ ফলত তেওঁলোকৰ ক্ষতি হব পাৰে। এনে অৱস্থাত আৰতিৰ পোহৰত উপাসকৰ সকলো অশুদ্ধি ধ্বংস কৰিব লাগে।

আৰাধ্যাৰ আৰতিৰ দুটা অভিব্যক্তি

আৰতিৰ আৰু দুটা অৰ্থ শাস্ত্ৰত বৰ্ণনা কৰা হৈছে। যিহেতু আৰতিৰ অৰ্থ হৈছে অশুভ, দুখ আৰু দুৰ্যোগ। গতিকে আৰতিৰ এটা অৰ্থ হ’ল ভক্তৰ দুখ-কষ্ট ভগৱানে আঁতৰাই নিব লাগে। এই অনুভৱত মানুহে অধিক বিশ্বাস কৰে। গোস্বামী তুলসী দাসে নিজেই শ্ৰী ৰাম চৰিত মানসত লিখিছে যে ‘শ্ৰাৱন সুজাসু সুনি আয়ুম প্ৰভু ভঞ্জন ভীভ ভীৰ। ত্ৰাহি ত্ৰাহি আৰতি হৰণ সাৰণ সুখাদ ৰঘুবীৰ।’ এই ঘটনা সেই সময়ৰ যেতিয়া বিভিষনে লংকা এৰি ভগৱান শ্ৰীৰামৰ ওচৰলৈ আহি আৰতি কৰি থাকোঁতে ভগৱানে তেওঁৰ সকলো দুখ দূৰ কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰে। একেদৰে আৰতিৰ দ্বিতীয় অৰ্থ হ’ল আমি আমাৰ আপোনজনৰ ধুনীয়া নখবোৰ দেখি তেওঁলোকৰ সকলো আশীৰ্বাদ লওঁ।

আৰতিৰ শুদ্ধ পদ্ধতি কি?

যিকোনো পূজা পদ্ধতিত আৰতিৰ এটা পদ্ধতিৰ বৰ্ণনা কৰা হৈছে। ইয়াত ভগৱানৰ আৰতি তেওঁৰ ভৰিৰ পৰা আৰম্ভ হয়। চাৰিবাৰ ভৰিৰ আৰতি কৰাৰ পিছত নাভিৰ আৰতি দুবাৰ কৰা হয়। তাৰ পিছত ভগৱানৰ মুখৰ আৰতি সাতবাৰ কৰা হয়। আৰতিৰ সময়ত সেই স্থানত শংখ আৰু ঘণ্টা বজোৱাৰ বিশেষ গুৰুত্বৰ কথাও উল্লেখ কৰা হৈছে।